Nie lubię narzekać i się skarżyć na swoje dzieci. W dużej mierze to jakie są, to jak się zachowują jest moją i Łukasza zasługą. Jeżeli więc jest coś co mnie w ich zachowaniu denerwuje, czego nie lubię może to być zwyczajnie nasza wina. Dzieci to świetni obserwatorzy i szybko wszystko łapią, szczególnie to czego wolelibyśmy, żeby nie zauważały, nie powielały. Przekonuję się o tym każdego dnia.
Pamiętacie wpis o kolorach i tym jak pomóc dziecku w nauce ich rozpoznawania i nazywania? Pojawiło się w nim kilka zabawek, które mogą w tym pomóc. Dostałam od Was dużo pytań na ich temat. Nie były to jednak wszystkie, które wykorzystuje w zabawach ze Stachem. Tak więc dziś przegląd naszych zabawkowych zbiorów związanych z kolorami. Następnym razem pokażę Wam książki, które mamy na ten temat.
Przeglądając strony sklepów z zabawkami większą uwagę zwracam ostatnio na puzzle. Zainteresowanie nimi trwa nadal, a ja nie zdawałam sobie sprawy jakie cuda teraz robią. Kiedyś po prostu układało się obrazek i tyle. Teraz można znaleźć puzzle, gdzie układanie to tylko część zabawy. Są puzzle z figurkami, do kolorowania, świecące w ciemności czy takie gdzie dziecko odszukuje ukryte elementy. Oferta jest ogromna. Poszukałam więc trochę i znalazłam puzzle, które oferują coś więcej niż tylko układanie obrazka. Niektóre z prezentowanych puzzli już mamy, a na niektóre Stach jest jeszcze za mały, ale już nie mogę się doczekać kiedy do nich dorośnie.
Ponad pięć miesięcy temu, kiedy Ignacy miał 4 tygodnie napisałam o tym, jak wyglądały nasze pierwsze wspólne dni w domu. Obiecałam Wam wtedy, że za jakiś czas opowiem jak wygląda nasza codzienność, jak Stach odnajduje się w roli starszego brata i my w roli podwójnych rodziców. Już od jakiegoś czasu chciałam Wam o tym napisać ale jakoś nie mogłam się zebrać. Stwierdziłam jednak, że skończenie przez Ignacego pół roku będzie dobrą okazją.
Miałam ostatnio deja vu. Znów czekałam kiedy nastąpi zamiana gondoli na spacerówkę. Z Ignacym co prawda sytuacja nie była aż tak drastyczna jak ze Stachem, z którym trzeba było lecieć biegiem o domu jak tylko się obudzi, bo darł się tak, że chyba cała okolica go słyszała. Ignacemu zdarzało się poleżeć niekiedy w wózku, jednak nie było to zbyt częsta sytuacja. No cóż spacery ze spokojnie leżącym w wózku maluchem są mi całkowicie obce. Chłopaki fanami gondoli nie byli. To dlatego w obu przypadkach tak wyczekiwałam momentu zmiany wózka.