Miałam ostatnio deja vu. Znów czekałam kiedy nastąpi zamiana gondoli na spacerówkę. Z Ignacym co prawda sytuacja nie była aż tak drastyczna jak ze Stachem, z którym trzeba było lecieć biegiem o domu jak tylko się obudzi, bo darł się tak, że chyba cała okolica go słyszała. Ignacemu zdarzało się poleżeć niekiedy w wózku, jednak nie było to zbyt częsta sytuacja. No cóż spacery ze spokojnie leżącym w wózku maluchem są mi całkowicie obce. Chłopaki fanami gondoli nie byli. To dlatego w obu przypadkach tak wyczekiwałam momentu zmiany wózka.
